26.04.2020 r.
Wraz z nowelizacją prawa geodezyjnego i kartograficznego, ustawa z dnia 16 kwietnia 2020 r. [1] wprowadziła również zmiany do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Zmiana polega na nałożeniu na wszystkie gminy obowiązku prowadzenia systemów informacji przestrzennej oraz ich aktualizacji (w zakresie określonych w ustawie zbiorów danych), prowadzącej do cyfryzacji planowania przestrzennego.
Zmiany wprowadzone do ustawy wejdą w życie w terminie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia ustawy z dnia 16 kwietnia 2020 r. o zmianie ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz niektórych innych ustaw, tj. w dniu 31 października 2020 r. Jest to czas, w którym gminy powinny przystosować obecnie prowadzone zbiory danych do standardów wyznaczonych ustawą.
1/ Dotychczasowy porządek prawny
Każdy, kto choć raz próbował ustalić uwarunkowania planistyczne dla danej nieruchomości, tj. obowiązywanie na jej terenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego bądź też jego procedowanie, ustalenie obszaru rewitalizacji w gminie itp. doskonale zdaje sobie sprawę, jak niełatwe jest to zadanie.
Część gmin faktycznie prowadzi obecnie zaawansowane systemy informacji przestrzennej (przykład krakowski warto zanotować), część gmin prowadzi je w ramach lokalnych lub regionalnych geoportali, jeszcze inne publikują informacje planistyczne jedynie wyłącznie w ramach Biuletynu Informacji Publicznej (BIP).
Wspólnym mianownikiem tych rozwiązań jest nie tylko ich rozbieżność pod względem techniczno-technologicznym, ale również niespójność, a czasem niekompletność danych, czy też niewielka częstotliwość aktualizacji tych danych.
Tworzenie, prowadzenie i udostępnianie zbiorów danych przestrzennych objęte są regulacjami ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej [2], stanowiącej implementację dyrektywy 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiającej infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE) do polskiego porządku prawnego. Nadrzędnym celem ww. ustawy było utworzenie infrastruktury informacji przestrzennej.
Ustawa spójnie z dyrektywą INSPIRE określa zasady tworzenia oraz użytkowania infrastruktury przestrzennej na wysokim poziomie ogólności. Nie określa przy tym szczegółowych zasad tworzenia zbiorów, pozostawiając tę materię przepisom branżowym. Ustawa nie wprowadza również obowiązku tworzenia zbiorów danych przestrzennych.
W rezultacie, obecnie w zakresie zagospodarowania przestrzennego infrastrukturą objęte są te zbiory, które powstały w wyniku fakultatywnych działań samorządów.
Ponadto – jak wspomniano powyżej – wobec braku przepisów szczegółowych, określających merytoryczny zakres zbiorów zagospodarowania przestrzennego, istniejące zbiory występują w różnych, niejednolitych formatach i strukturach.
Można zaobserwować to na poniższych przykładach (portal gminy Bełchatów i portal miasta Krakowa podzielony na mapy tematyczne).
Poniższy przykład pokazuje również częsty problem tych systemów, tj. problemy techniczne (,,awarie’’), których rozwiązanie niejednokrotnie trwa dłużej niż kilka dni.